Kaszel u psów to niepokojący objaw chorobowy. Kasłanie zwierząt jest dość specyficzne i trudno go nie zauważyć. Kaszel może być spowodowany wieloma czynnikami. Należy pamiętać, że kaszel nie zawsze świadczy o chorobie układu oddechowego. Przewlekły kaszel może występować podczas choroby zwanej zapadem tchawicy. To choroba charakterystyczna dla mniejszych ras.
Zobacz też: Zapalenie trzeciej powieki u psa - jakie daje objawy, jak je leczyć?
Do zarażenia najczęściej dochodzi na skutek kontaktu z innym chorym psem. Kaszel u psa może doprowadzać nawet do odruchów wymiotnych. Jedną z niebezpiecznych chorób układu oddechowego psa, jest kaszel kenelowy. Wywołują go wirusy, bądź bakterie.
Kaszel kenelowy lub psiarniowy jest niezwykle groźną chorobą zakaźną u psów. To zapalenie tchawicy i oskrzeli, występujące również pod nazwami parainfluenza i bordetella, w zależności od wirusów i bakterii wywołujących infekcję. Do zakażenia dochodzi wówczas, gdy nasz podopieczny ma kontakt z innym psem. Na zakażenie kaszlem kenelowym narażone są najbardziej psy o słabej odporności. Objawy choroby są widoczne już po 3, bądź 10 dniach i mogą utrzymywać się nawet do 3 tygodni.
Czym tak naprawdę jest kaszel kenelowy?
Kaszel kenelowy u psów jest niebezpiecznym, zakaźnym zapaleniem krtani i tchawicy, bądź tchawicy i oskrzeli. Na kaszel kenelowy najbardziej narażone są psy bytujące w dużych skupiskach zwierząt, przede wszystkim w schroniskach. Wystarczy nawet krótki kontakt z zarażonym psem, aby nasz pupil zdążył się zarazić.
Choroba cechuje się szybkim rozprzestrzenianiem. Zakażenie odbywa się przez drogę kropelkową. Zazwyczaj wywołane jest przez adenowirusy typu 2, wirusy grypy i bakterie krztuśca bordetella bronchiseptica. Choroba najczęściej dotyka psy w podeszłym wieku, które mają bardzo słabą odporność. Narażone mogą być także szczenięta. Przebieg choroby nie zawsze jest ciężki, jednak zdarza się, że kaszel kenelowy doprowadza do śmierci czworonoga. Z tego powodu, jeśli dostrzeżemy kaszel u naszego pupila, warto natychmiast udać się na wizytę u weterynarza. Warto pamiętać, że choroba ma charakter polietiologiczny, co oznacza, że wywoływana jest przez wiele drobnoustrojów. Mogą ją wikłać choroby, grzyby, bądź bakterie.
Jakie są objawy kaszlu kenelowego?
Warto zapoznać się z objawami kaszlu kenelowego. Wówczas będziemy w stanie zdiagnozować tę przykrą chorobę u swojego podopiecznego. Objawy są dość charakterystyczne, dzięki czemu łatwo jest dostrzec tę dolegliwość. Kaszel psiarniowy może stanowić duże zagrożenie dla zdrowia zwierzęcia. Najczęściej objawia się napadami szorstkiego oraz uporczywego kaszlu. Już wtedy powinniśmy się zaniepokoić j obserwować dalszy przebieg choroby, aby potwierdzić lub wykluczyć kaszel kenelowy. Ponadto, może dojść do sytuacji, w której pies będzie wydawał wyższe dźwięki niż dotychczas. Jest to spowodowane zmianami w układzie oddechowym, które zachodzą podczas choroby. W niektórych przypadkach kaszel psiarniowy może być na tyle intensywny, że prowadzi do odruchów wymiotnych, którym towarzyszą śluz i dużą ilość piany. Może wystąpić także gorączka, która osłabi osa i spowoduje brak jakiejkolwiek aktywności. Kaszel zazwyczaj jest suchy, choć w niektórych przypadkach zdarza się i mokry. Temu może towarzyszyć także surowiczy wysięk z worka spojówkowego i jamy nosowej.
Warto podkreślić, że zazwyczaj podczas choroby nie dochodzi do zmian w zachowaniu czworonoga. Wciąż chętnie się bawi i jest aktywny jak dotychczas. W niektórych przypadkach, jedynym objawem może być sam kaszel utrzymujący się nawet do trzech tygodni. Po tym czasie mija samoistnie. Objawy kaszlu kenelowego ustępują stopniowo po upływie pewnego czasu. Może jednak wystąpić sytuacja, w której objawy nagle powrócą i zapalenie będzie utrzymywać się jeszcze przez jakiś czas. Kaszel kenelowy jest o tyle niebezpieczny, że może wywołać wiele niebezpiecznych powikłań. Najbardziej narażone są psy o słabej kondycji i odporności. Do najbardziej narażonych psów zaliczamy te z grupy ras brachycefalicznych (mopsy, buldożki francuskie, boston teriery, shih tzu).
Chory pies może cierpieć także na dodatkowe zakażenia zapalne, które doprowadzają zazwyczaj do zapalenia płuc. Wówczas niezbędna będzie wizyta u lekarza weterynarii. Nieleczony kaszel kenelowy może doprowadzić do naprawdę poważnych objawów. W ekstremalnych przypadkach, skutkiem może być śmierć psa. Z tego powodu nie warto bagatelizować żadnego rodzaju kaszlu u zwierzęcia.
Jak leczyć kaszel kenelowy u psa?
W przypadku wystąpienia kaszlu kenelowego u naszego czworonożnego ulubieńca, lekarz weterynarii powinien przepisać leki przeciwkaszlowe (glikokortykosteroidy), immunostymulatory oraz preparaty wspierające odporność. W niektórych przypadkach weterynarz może przepisać także antybiotyk. Lekarz stawia diagnozę na podstawie objawów klinicznych.
Zapalenie najciężej przechodzą psy, które są szczenięta oraz psy wyniszczone przez inną chorobę przewlekłą. Leczenie choroby "kaszel kenelowy" może być zróżnicowane. Powinno być przede wszystkim dostosowane do rozwoju choroby oraz obecnej kondycji zdrowotnej psa. Terapia jest konieczna w celu skrócenia czasu trwania choroby. Leczenie zapobiega także powikłaniom, które mogą być naprawdę groźne.
Podanie antybiotyku na kaszel kenelowy będzie konieczne wówczas, gdy choroba ma średnio ciężki przebieg. Antybiotyk musi być podawany z lekami działającymi osłaniająco na jelita.
W najcięższych przypadkach choroby "kaszel kenelowy", oprócz leków stosuje się także karmienie psa przez sondę. Warto pamiętać, aby przez cały czas leczenia nasz pupil znajdował się w suchym i ciepłym miejscu. Takie warunki zdecydowanie przyspieszają proces zdrowienia. Przez ten czas, pies powinien być odpowiednio żywiony i nawadniany. Przez kilka tygodni od zarażenia, należy izolować psa od innych zwierząt. Aby ustrzec psa przed chorobą kaszlu kenelowego, warto go zaszczepić. Podczas trwania choroby, charakterystyczna jest tak zwana reaktywna tchawica. Polega na tym, iż po dotknięciu tchawicy bądź krtani, pies zaczyna kasłać.
Jaki antybiotyk na kaszel kenelowy?
W przypadku cięższego przebiegu choroby, lekarz weterynarii może zastosować antybiotykoterapię. Antybiotyki są skuteczne tylko i wyłącznie wtedy, gdy za rozwój infekcji nie odpowiadają wirusy. Wiele patogenów jest także odpornych na działanie antybiotyków. Najczęściej wybieranymi antybiotykami są azytromycyna, enrofloksacyna, doksycylina, amoksycylina i sulfonamidy.
Kaszel kenelowy - jak wygląda szczepienie?
Szczepienie podawane jest w formie wziewnej zawiesiny do nosa. Jeszcze do niedawna stosowano tradycyjną szczepionkę w formie zastrzyku, która miała za zadanie uodparniać psa na wirusa parainfluenzy i adenowirusa.
Obecnie stosuje się niezwykle skuteczną szczepionkę, która posiada antygen bakterii bordetella bronchiseptica. Szczepionka nie jest już podawana w formie zastrzyku, lecz za pomocą specjalnego aplikatora. Dzięki temu dociera bezpośrednio do układu oddechowego, co pozwala na budowanie miejscowej odporności. Szczepienie przeciwko bordetella bronchiseptica zalicza się do szczepień dodatkowych i należy je wykonać na miesiąc przed planowanym wydarzeniem.
Czy istnieją domowe sposoby na leczenie kaszlu kenelowego?
Leczenie psa na własną rękę może grozić poważnymi konsekwencjami. Nawet z pozoru niegroźne choroby wymagają wizyty u lekarza weterynarii. W internecie widnieje wiele porad na temat domowego leczenia kaszlu kenelowego u psa. Najczęściej dotyczą podawania ziół oraz różnych preparatów dostępnych od ręki. Należy pamiętać, że każdy podany przez nas lek czy preparat na kaszel kenelowy czy inną dolegliwość powinien być wcześniej skonsultowany ze specjalistą, który wykluczy jakiekolwiek negatywne działanie danych środków. Niektórzy stosują inhalację z soli fizjologicznej, jednak może to doprowadzić do jeszcze bardziej nasilonego kaszlu.
Najskuteczniejszymi domowymi sposobami na leczenie kaszlu u naszego podopiecznego jest zapewnienie mu suchego miejsca o odpowiedniej temperaturze. Ponadto, dieta czworonoga powinna być odpowiednio zbilansowana, nie tylko wtedy gdy ma kaszel kenelowy. Wówczas pies będzie mógł szybciej się regenerować. Pokarm powinien być miękki a woda letnia. Warto także zadbać o odpowiednią aktywność psa. Oprócz tego, należy pamiętać aby szyja psa nie była ściśnięta obrożą. Na czas leczenia najlepiej skorzystać z szelek, zamiast obroży.
Jak zapobiegać wystąpieniu kaszlu kenelowego?
Profilaktyka kaszlu kenelowego polega przede wszystkim na unikaniu miejsc, w których przebywa więcej psów. Jeśli planujemy pozostawić naszego czworonożnego przyjaciela w hotelu dla zwierząt, warto go wcześniej zaszczepić. Szczepionka jest niewątpliwie najlepszym rozwiązaniem. Odporność poszczepienna utrzymuje się aż rok i skutecznie ogranicza objawy potencjalnej infekcji. Należy pamiętać, że po wyzdrowieniu, pies może być jeszcze tak zwanym bezobjawowym siewcą. Aby uchronić inne zwierzęta przed zarażeniem, należy przez jakiś czas nie dopuszczać naszego psa do kontaktu z innymi czworonogami.
Kaszel kenelowy to choroba, której z pewnością nie warto bagatelizować. Sam w sobie nie jest zbyt groźny, jednak może prowadzić do poważnych powikłań, które mogą być śmiertelne. Jeśli pies kaszle, powinno nas to skłonić do szukania przyczyny. Nie warto samemu stawiać diagnozy. Każde niepokojące objawy występujące u psa powinny być zbadane przez weterynarza. Odpowiednie leki mogą znacząco przyczynić się do skrócenia czasu trwania choroby oraz zminimalizowania objawów. Sam przebieg choroby może być zróżnicowany i zależeć od kondycji zdrowotnej czworonoga.
U niektórych psów może występować sam kaszel, który kinie samoistnie po pewnym czasie. Jednak warto mieć na uwadze, że nasz ozdrowieniec wciąż może zarażać, dlatego należy zadbać o bezpieczeństwo innych zwierząt. Objawy kaszlu kenelowego mogą być bardzo męczące i uciążliwe. Szczepionka na kaszel kenelowy może być rewelacyjnym rozwiązaniem, które ochroni psa przed ciężkim przebiegiem choroby. W przypadku wystąpienia objawów kaszlu kenelowego, nie można panikować. Pies wyczuje nasz niepokój i będzie jeszcze bardziej zestresowany. Kaszel kenelowy jest powszechny zjawiskiem, które może przytrafić się niemal każdemu psiakowi. Warto stosować zasady szeroko pojętej profilaktyki, aby nie dopuścić do zarażenia.